Een maand op weg

Een maand op weg

Lieve mensen, hierbij weer een verslag vanuit het prachtige maar ontzettend warme Sri Lanka. Terwijl ik dit schrijf loopt het zweet over me rug en wordt op de achtergrond door onze jongens computerles gegeven aan kinderen die nog niet zijn opgehaald door hun ouders, want de les is al afgelopen. Echter loopt de les dus nog iets langer door, zulke lieve jongens zijn het ook... Of komt het misschien omdat ze nu de meiden uit de buurt lesgeven?

Hoe dan ook het is alweer een tijdje geleden dat ik een verhaal heb geschreven. Gek genoeg gebeurt en iedere week wel weer iets nieuws, en beland ik altijd wel weer in een nieuw avontuur. Zat ik nou maar wat vaker stil dan was ik ook zo klaar met dit verhaal...

Ahfijn, Afgelopen zaterdag zijn Nicole en ik naar Kandy geweest, het leek op een soort tussentijdse vakantie. Dit was het echter niet want een van onze jongens kwam maandag aan in Kandy. Wij hebben hem en zijn ''hulp'' (een van de andere jongens) op het treinstation opgewacht en hem naar ''Centre of Handicap'' in Koendasala gebracht. Hij krijgt namelijk eindelijk een prothese! Deze wou hij al heel lang, maar voordat er ergens en vooral goedkoop iets geregeld kon worden... Vorige week was José van Nunspeet bij ons(onze begeleidster) en zij heeft geregeld dat hij nu al terecht kon! Super! Op maandag hem daar gebracht en op dinsdag zou echt het werk eindelijk beginnen. Op dinsdag aangekomen, bleek de man die zijn stomp op zou meten er niet was..(Blijft Sri Lanka..) Woensdag dan maar, dus woensdag aangekomen en toen werd hij inderdaad snel en goed geholpen! Was leuk om te zien hoe alles wat ik uit de boeken ken, nu in de praktijk te zien. Het was er goed geregeld en zag er netjes uit.

Ondertussen... Want wat we hier voor ''onze stage'' hebben gedaan was dus vrij snel klaar. Hiernaast waren we al zaterdag aangekomen en kwam hij pas maandag. Dus we hebben nog allerlei andere dingen gedaan!

We zijn ook als verrassing hier Kandy gegaan, want Hanneke(een medestudent die met Chantal in Kandy stage loopt) was jarig! Dus we hebben haar blij opgewacht in een restaurant in Kandy waar Chantal haar niets vermoedend mee naartoe heeft genomen, Leuk om die reactie te zien! Deed mij erg denken aan mijn afscheidsfeest waar Cecile plotseling ineens voor me neus stond! Dat vond ik echt super leuk!

Hanneke en Chantal lopen stage in Kandy en ze hebben ons ook een dagje meegenomen om te kijken bij een ''Moeder Theresa'' tehuis voor meervoudig gehandicapte kinderen die verstoten worden uit de samenleving. Nicole en ik werden op het ergste voorbereid. Het gebeurd namelijk regelmatig dat de kinderen je onder plassen of poepen als je ze vasthoudt... Dus je kan je misschien iets bij de mogelijke geur voorstellen.. Het viel op maandag mee wat de stank en het poepen en plassen betreft. Ik heb buiten met de kinderen op een soort draaimolen gezeten en in jawel het singalees 1 tm 5 en weer terug zitten tellen. Die woorden zitten er nu goed in! Het maakt voor die kinderen niks uit wat je zegt of doet, maar ik dacht ik herhaal het zelfde op een hopelijk lieve toon zullen ze dat prettig vinden. Het sloeg inderdaad goed aan! Binnen de kortste keer had ik de hele draaimolen vol zitten en wou eentje alleen maar bij mij op schoot(Als hij maar niet poept en plast op me, dacht ik nog). Was echt leuk om te doen en te zien dat de kinderen het ook leuk schenen te vinden! Ik was ook blij dat ik niet onder de uitwerpen van de kinderen zat dus mijn taak zat erop!

Op dinsdag zijn we met José na onze drama afspraak, naar Home of Hope gegaan. Dit is een groot opvang tehuis voor kinderen zonder ouders, Of kinderen die uit huis geplaatst zijn. Alle kinderen waren jammer genoeg naar school, maar toch een indruk gekregen van de locatie en hoe het eruit ziet. Het is een groot terrein met veel kippenhokken, welke zijn omgebouwd tot verblijf plaatsen voor de kinderen. Het is een groot weeshuis voor zo'n 80 kinderen. Jongens en meiden strikt gescheiden en hebben beide een eigen gebouw. Er is een auditorium, sportveld, zwembad, werkplaats, bibliotheek en computerruimte. Dit klinkt heel riant maar het is en blijft Azië en alles is dus niet van hoog en top niveau. Wat erg leuk was is dat er een Amerikaanse kunstenaar was die met alle kinderen mozaïek kunstwerken heeft gemaakt, zodat alles er wat vrolijker uitziet! José heeft met Helène(van mijn project) geregeld dat hij ook bij ons langskomt! Dus ik ben benieuwd!

Verder hebben we natuurlijk ook Kandy bekeken! Kandy wordt omschreven als de culturele hoofdstad van Sri Lanka. Gezien dit feit heb ik hier een traditioneel kledingstuk gekocht, de Sarong! Dit is een rok waar heel veel mannen in lopen. Ik dacht mannen in een rok.. Is toch gek, maar ik ben erachter gekomen dat dit toch niet zo gek is! Want, het is een koker om je heen dus je houdt het lekker luchtig tussen de benen(''Lekker de wind erdoor'' zoals Ruben zou zeggen!) en dit is toch echt een voordeel als je in zo'n warm land bent als hier. Daarnaast is het een lang En korte rok, dus de beentje kunnen ook bij bruinen of het is handig als je een tempel in wil waar je vaak een lange broek(of rok;)) voor nodig hebt, je kan nog steeds evenveel en makkelijk je benen bewegen of soms meer als je alleen de rok aan hebt.. maar daarnaast is het ook handig als je zit, heb je een soort tafeltje voor je. Als je met een broek iets op schoot hebt valt het vaak in die spleet.

Genoeg betoogt over waarom mannen een Sarong moeten dragen(en geen kilt of iets want die heeft niet deze voordelen, dus Adonis..;)) Chantal en Hanneke hebben ons op Zondag Kandy laten zien en in het midden van de stad ligt een meer waar we heerlijk omheen hebben gelopen met wat lekkers. Verder hebben we vrijveel westerse eetgelegenheden en winkels bezocht. Of nouja westers, ze gaan er wel steeds beter op lijken!

Op woensdag, heb ik na onze afspraak op Centre voor Handicap eerst nog iets met Nicole gedronken in de stad. Daarna is zij richting het huis van de andere dames gegaan en had ik het plan om alleen richting de Botanische tuinen te gaan. Echter kwam ik onderweg een super leuke locale markt tegen waar ik de rest van de middag ben rond blijven hangen. Overal werd fruit, groente, vis, vlees, kleding, tassen, souvenirs, kruiden en andere dingen verkocht. Echt heerlijk om hier te zijn, hier kwam voor mij echt het besef dat ik in Azië ben. Hiervoor toch vooral veel westerse dingen gezien en opgezocht, maar nu echte Sri Lanka gezien. Hele mooie foto's kunnen maken, en wat zijn die mannetjes toch trots op hun winkel!(zie de foto's) Na deze markt op een of andere kledingmarkt geweest boven op een gebouw met een mooi uitzicht. Een kledingmarkt waar de vrouwen net zohard al in Nederland aan de meest lelijke shirts kunnen trekken, blijven bijzondere wezens.. Maar wel lief hoor!

Wat het reizen tussen Welligama en Kandy betreft is het heel goed gegaan. Beide keren hebben we er ongeveer 8/9 uur overgedaan. Ben je dus wel een hele dag mee kwijt, in soms echt stampesvolle bussen maar goed.. We hebben gelukkig altijd kunnen zitten. Prachtig om het landschap te zien veranderen. Van Welligama naar Colombo(de hoofdstad) is er altijd de zee te zien. Ook zijn de resten van de Tsunami van 2004 nog te zien. Veel huizen zijn nog kapot of verwoest en overal langs de kust staan grafstenen, blijft toch bijzonder om te zien.. en je te realiseren dan alles wat je onderweg zien onder een flinke laag water heeft gestaan!
Van Colombo naar Kandy is een anders verhaal. Je trekt dan echt de bergen in. Je ziet het landschap langzaam veranderen en er ontstaat een andere atmosfeer. Er komen bergen en hele rotspartijen worden bloot gesteld. Er ontstaat een ander soort groen, en de wind verandert van zeelucht naar berglucht.

Op woensdag avond stond ik op het punt om naar bed te gaan toen me moeder belde. Me zus en haar vriend bleken ook in Kandy te zijn! Ik wist dat ze in Sri Lanka was en ze zou me bellen, maar dit liep telkens mis.. En of met hun kon afspreken, maar ik zou de dag erop terug naar Welligama gaan.. Dus donderdag voordat ik ging nog snel samen ontbeten en toen hebben ze mij en Nicole op de trein gezet. Was echt super leuk om ze weer te zien!!

Ze hebben ook wat spullen voor me meegenomen en een van die dingen is mijn afscheidsboekje! Hierin stonden verhalen van familie, vrienden en vriendinnen en kaartjes en foto's die ik op mijn afscheidsfeest heb gekregen. Deze heb ik savonds bij thuiskomst in Welligama met tranen en lachen doorgelezen! Echt super leuk en lief wat iedereen daarin heeft geschreven! Heel erg bedankt allemaal!!!

Ik zit hier nu al echt een maand, en de tijd vliegt. Ik heb al veel meegemaakt en gedaan. De eerste tranen hebben gevloeid en ik heb nog elke dag gelachen. Ik ben mezelf al wel tegengekomen en dat is soms genieten maar het zet me vaker aan het denken. Iedereen zegt het je op voorhand, maar het overvalt je toch. Ik wordt er zelf even stil van als ik dit stukje nalees.... Mijn gedachte schiet naar allerlei gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Er gebeurt zoveel en ik wil alles graag delen met iedereen van thuis, maar dat zal nog even duren...

Tot slot nog iets anders, Sri Lanka is een tropenland. In tropenlanden komen er ontzetten veel beesten voor!!
Dus hierbij een lijst met vieze, enge, leuke, grote, kleine, schattige, mooie, bekende, onbekende en bijzondere beesten die ik al ben tegengekomen:
- Muggen!
- Eekhoorns
- Apen
- Mieren
- Spinnen
- Gekko’s
- Pauwen
- Muis (en 4 babymuisjes)
- Leguanen
- Beetles
- Kakkerlakken
- Grote sprinkhaan
- Salamander
- Slangen
- Kevers
- Vissen (levend en dood)
- Honden
- Hommels
- Poezen
- Vrouwtje van de Efteling
- Koe
- Os
- Kip
- Vlinders
- Krabbetjes
- Kikkers
- Paard
- Schorpioen
- Rat
- Wormen

- Ontzettend veel verschillende soorten vogels!! Mooie/lelijke, Bekende/onbekende, grote/kleine, Met veel kleur/weinig kleur, veel geluid/weinig geluid, Alleen/in een groep, vreemde vogels(letterlijk/figuurlijk), Dikke/dunne, met patronen/zonder patronen, op de grond/in de lucht, binnen/buiten, dood/levend, lopen/hupsend/vliegend, etend/niet etend, die schreeuwen om eten/die niet kunnen eten...

Ik ben nog op zoek naar de mooiste vogel! De vogel die geboren is in de zon en herrezen is uit het as!!

Lieve mensen ik brei nu echt een einde aan mijn verhaal voor nu. Het is inmiddels al savonds laat de jongens hebben afscheid genomen van hun dames en ik heb ondertussen gegeten en geskypt en zo mijn laatste internetbytes erdoor gejaagd dus zal het morgen ochtend uploaden met de dongel van Nicole.
Morgen ochtend heb ik met Corine en Aike afgesproken om met hun een dagje naar Galle te gaan! Super leuk om ze weer te zien en iets met ze te doen!

Voor alle Brabanders en andere, Heel veel plezier met carnaval dit weekend!!

Heel veel liefs en warme groet,

Paul

PS: De foto's volgen!!